Νοσταλγικές εικόνες από την πλατεία που είχε πράσινο και τραπεζοκαθίματα.
Κάποιες φορές το πιο απλό είναι και το πιο προσιτό. Οι εικόνες του παρελθόντος από την Πλατεία Ελευθερίας νοσταλγικές. Τα δεντράκια, τα τραπεζοκαθίσματα και το παραδοσιακό «χρώμα» που είχε ο χώρος, πολύ καλύτερα από το τσιμέντο και την «απρόσωπη» εικόνα που έχει σήμερα.
Πότε άλλοτε ένα κεντρικό σημείο της πόλης δεν έχει διχάσει τόσο έντονα τους Ηρακλειώτες που έχουν συνδέσει την πλατεία με καθημερινές στιγμές, νοσταλγία και αναμνήσεις από χαλαρές βόλτες και όμορφες οικογενειακές στιγμές, και την είδαν να μετατρέπεται σε χώρο που δεν τους «κέρδισε» ποτέ.
Έπειτα ήρθαν οι ολισθηρές πλάκες, οι ακαλαίσθητες κατά πολλούς παρεμβάσεις, κατασκευές που δεν «δένουν» φυσικά με το χώρο και μια πλατεία γκρίζα…χωρίς πράσινο και ιδιαίτερες πινελιές που έδιναν «χρώμα» στην καθημερινότητα.
Οι Ηρακλειώτες δεν κατάφεραν ποτέ ξανά να αγαπήσουν την πλατεία όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Στα χρόνια που περνούν το ένα μετά το άλλο σχέδιο ανακοινώνεται για να …μπει στα συρτάρια και να ξεχαστεί και πάλι, ο χρόνος πέρασε με την πλατεία να παραμένει ίδια και απαράλλαχτη και κανείς να μην μπορεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα: γιατί είναι τόσο δύσκολο να μεταμορφωθεί μια πλατεία; Πόσο μας λείπουν η φαντασία και το μεράκι;
Και το μόνο που σχολιάζουν όσοι περνούν από την «πολύπαθη» πλατεία είναι ότι νοσταλγούν τον όμορφο χώρο που είχαν γνωρίσει, τους λείπουν το πράσινο χρώμα και τα λουλούδια και είναι από τις σπάνιες φορές που μια εικόνα από το παρελθόν «νίκησε» ακόμα και την σύγχρονη εκδοχή ενός έργου…
(αποσπάσμα από άρθρο της Φιλίας Σαριδάκη στη Νέα Κρήτη Απρίλιος 2019)
